مي ناب اربعيني

 (خدايا !حسين )خون خودرا خالص هديه تو نمود تا بندگانت را از جهالت و حيرت گمراهى نجات دهد

بَذَلَ مُهْجَتَهُ فِيكَ لِيَسْتَنْقِذَ عِبَادَكَ مِنَ الْجَهَالَةِ وَ حَيْرَةِ الضَّلاَلَةِ

(فرازي از زيارت اربعين) 

دراين بيان نکات بلندي نور افکني مي کنند که به  برخي اشاره مي کنيم 

 پيامبران واولياء الهي غالبا  با کلام وعمل وقلم خود زمينه هدايت مردم را فراهم مي آوردند امام امام حسين با خونش هدايتگر  وجهالت شکن شد ودليل آن نيز درزيارت اربعين  آمده مردم در جهالت بودند ونه جهل وهمچنين سرگردان در گمراهي بودند ونه فقط گمراه 

 تفاوت جهل با جهالت درآن است که در جهل فرد ياجامعه نسبت به حقيقتي ناآگاه است اما درجهالت آگاهي وجود دارداما درعمل خلاف آن عمل مي شود 

  تفاوت حيرت د رگمراهي با گمراهي  دراين است که گمراه راه را نمي شناسد اما اگر راه را ببيند ره مي يابد اما  حيران در گمراهي با ديدن راه نيز راه را نمي شناسد يانمي خواهد بشناسد 

 ترکيب جهالت وحيرت  که هردو در نخواستن مشترکند  ترکيب غريب وتکثير بلکه تصاعدي از تنزل انسان  را درپي دارد که فرد وجامعه با عمل خود به وضعيتي رسيده که نمي خواهد هدايت را ببيند 

 علم وقلم وکلام درمانگر جهل وضلالت هستند ونه جهالت وحيراني که درآنجا کارايي ندارند 

خون حسين اين جا به ميدان مي آيد تا کار ي کند کارستان  او به مصاف جهالت وضلالت خودخواسته مي رود که جامعه حقيقت را فداي منافع خود نموده است وحسين جان مي بازد دليرانه وخودرافداي حقيقت مي کند تا تقابل فدايي حق بودن وحق را فداي خود نمودن را آشکار سازدو حسين شهيدحق  وگواه بر وجود حق مي گردد

 درمصاف حق وباطل بيش از جان خلوص در نيت کارسازاست که درخلوص است که با کنار رفتن خود حق خودرا در عمل شهيد نشان مي دهد

 لذا ارزش کار حسين فقط در جانبازي نبود بلکه مهم تر از آن اخلاص در شهادت بود فدا شدن حسين ذره اي آلوده به خود و خودخواهي نشد ودليل  اخلاص  آن روز اين بود که حسين قبل از شهادت همه راههاي ممکن را رفت وهمه روش هاي مسالمت جو را گوشزد کرد تا روشن شود براي حسين فدا کردن جان عزيزش  سرسوزني  از سر غرور ويا لجاجت ويانام خواهي ويا هر آنچه که بوي نفس اماره مي دهد نبود حسين به بيان قرآن با نفس مطمئنه به قتلگاه رفت  ونشانه وشاهد آن اخلاص امروز زنده وپويا ومانا بودن نام حسين تا کنون است

  پيروي وپاسداشت جانبازي حسين (ع) نيز پيش وبيش از هرچيز به اخلاص وابسته است واخلاص نشانه ونشانه ها دارد

اهل اخلاص خودرانمي بينند وخدا وحق را مي بينند طمانينه وآرامش زباني وعملي  دارند وبيان وبنانشان آرامش مي بخشد آتش افروز وشر افکن نيستند  اهل اخلاص خشنودند ونه خشمگين، زبان وعملي خوشي بخش دارند ونه خشونت طلب وگزنده 

همچنين اهل اخلاص زيست فردي وجمعيشان بنده وار است ومانوس با مخلوقات وبندگان خدا ونه خود بزرگ بين و آزار دهنده ديگران اهل اخلاص خلق وخوي بهشتي دارند سيما وسيرتشان رنگ وبوي بهشت دارد جذاب دلکش وزيبا وکريمانه است  وهمه وبيش از اين ها را درفرازي از  سوره فجرکه در استقبال خدا وند متعال از حسين عزيز واخلاص اوست مي يابيم 

 اي نفس آرام به سوي پروردگارت باز گرد

خشنود وخرسند 

پس در ميان بندگانم درآ  

ودر بهشتم وارد شو(فجر 27-30)

 از جمله رازهاي زيارت اربعين خالص وناب شدن سلام زيارت عاشق حسين دراربعين است عارف به معرفت حسين وزائر اهل دل از عاشوراء تا اربعين در صفا وخلوص محبت خود به حسين مي کوشد ودرانتهاي اين چله نشيني  شراب شور وشوق وعشق خود را با زيارت دل ناب به محضر ارباب اهل معرفت مي برد که به بيان راز پرور لسان الغيب جناب حافظ 

سحرگه ره روي در سرزميني

همي‌گفت اين معما با قريني

که اي صوفي شراب آن گه شود صاف

که در شيشه برآرد اربعيني